Het is echt niet niks de door de stichting georganiseerde clinics.
Het mag zeker uniek genoemd dat de vriendschap in een internationaal netwerk van gewoon normaal doen er voor gezorgd heeft dat er door de stichting verschillende clinics georganiseerd zijn geworden.
Met een ongekende gedrevenheid en een voor ieder unieke presentatie werd met net even iets anders dan alleen maar knokken onder de noemer van ervaringen doorgeven iets moois gepresteerd

	•	“Ranja met een rietje en Ruska met Sophietje” Wim Ruska, de blanke pit met meervoudig Olympisch goud om z’n bolster, kwam met een krachtig “ik kom!” verschillende keren naar Crooswijk om daar de kinderen een “lesje te geven” en gewoon even te dollen en te stoeien. Gewoon voor de lol en dat geld….stopt dat maar in die pot voor dat ziekenhuis met die bleke bekkies…..! Hij was er….bij elke editie van toch zijn gala!
	•	“Ici Paris , Ici Parisi” Angelo Parisi, Olympisch judokampioen en grossier in alle kleuren edelmetaal op mondiaal niveau, komt naar Nederland, heb je zin om hem in Rotterdam te ontvangen? Daar kan ook op z’n Frans geen nee tegen worden gezegd en daar stond Parisi in Crooswijk om voor de stichting een clinic te zorgen en de opbrengst…… Imperatief: “pour les enfants de Sophie, compris……?!!!!”
	•	“The Dutch judodiva” Jessica Gal, vier maal derde bij mondiale kampioenschappen, arts, lieve moeder en even beschermvrouwe van “Knokken voor Sophia” kwam naar Crooswijk om tijdens een documentaire van de echte televisie een clinic voor ……. ja, je raadt het al……te verzorgen.
	•	“The Flying Dutchmen” Mark Huizinga, Olympisch kampioen, uniek, de meester van en in ongekende momenten, hij heeft ze laten vliegen en weet inmiddels heus wel of je met een vlieg een karper kan vangen. Ook hij was er voor Sophia in het Rotterdam Topsport om kinderen tijdens judoles, waar er maar echt “1” van is geweest, ook met hem te laten vliegen.
	•	“Over vliegen gesproken………maar dan op z’n Japans…” Tamiko Omiya en Etsuko Yokoyama, Het was echt stil in de zaal. Meervoudig wereldkampioen Ju No Kata naast de Kuip op Zuid. Niet het lawaai van “hand in hand” en zeker niet van “o was ik maar bij moeder thuisgebleven” maar…….. gewoon even stil……… dit had men nog nooit gezien! Gestileerde perfectie vanuit de Kodokan in Japan verschillende keren op kosten van niemand anders dan de stichting met de JAL naar Oranda overgevlogen om gewoon in de Zuidplas te slapen om vervolgens tussen alle dijken van ons land clinics te verzorgen en toch ook weer even dat ziekenhuis te bezoeken……